Το χέρι του βρέθηκε ξαφνικά στο νερό. Το τράβηξε απότομα και ξύπνησε. Ένας δυνατός πονοκέφαλος ανάμεσα σε μπλεγμένα μαλλιά και μια μυρωδιά απ’ αυτό που φοβάσαι. Ανακάθισε. Κοίταξε το νερό σα να το έβλεπε για πρώτη φορά. Σε μια σταγόνα έβλεπε όλο του το παρελθόν. Δεν θυμόταν πότε ακριβώς ναυάγησε. Ούτε πως βρέθηκε πάνω σ’ αυτή τη σχεδία.
«Να κοιτάζεις πάντα εκεί που θέλεις να πας! Και τότε, ακόμη κι αν δεν υπάρχει δρόμος, φτιάχνεται.» Ξανακοίταξε το νερό. Πιο προσεκτικά αυτή τη φορά. Τα κλαδιά ενός δέντρου… Σήκωσε το βλέμμα…
Ένα νησί;
The Timber Raft on the Rhine; Rye Art Gallery; http://www.artuk.org/artworks/the-timber-raft-on-the-rhine-236253
*Διακρίθηκε στο Διαγωνισμό 100 λέξεις σε 100 ώρες για τη Σχεδία και συμπεριλαμβάνεται στην Ανθολογία Μικροδιηγήματος “Με μια σχεδία”, Εκδόσεις Παρατηρητής της Θράκης, Κομοτηνή 2020
