…με μια σφαίρα διαφορά η λοιπή επικράτεια…
…και στην πολιτισμένη, πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη, όπου τα παλιά τα χρόνια καλλιεργούσαν ρούχα, ο βιοτέχνης (ένας, όχι όλοι) έβαζε αγγελία για γαζώτρια, και τότε Ελληνίδες ήταν οι πιο πολλές, όμως έπρεπε να δουλεύουν μέχρι να πρηστούν τα πόδια τους, και λίγο την τουαλέτα να φροντίζουν, και μ’ ένα πανί λίγο τα ράφια… όταν η γυναίκα τους ήταν εκεί, κι όταν έλειπε, λίγο τον κώλο τους έπιανε ή κάπου στριμωχτά έπρεπε από κάτι να γλυτώσουν… Κι άμα έφτανε σε τίποτε δύσκολα… «άντε μωρή πατσαβούρα, σαν εσένα χιλιάδες…» έλεγε κι έκανε κάτι σιχαμένο…
Όμως δεν τις πυροβολούσαν νομίζω…
