…το δέρμα μου λευκό και τρυφερό, θα ριγεί σε κάθε άγγιγμά σου. Θα κατεβάζεις τη μάσκα μου με τ’ ακροδάχτυλα, αναζητώντας τα χείλη μου, με έναν ακαθόριστο φόβο… Μήπως δεν είμαι εκεί. Θα είμαι. Θα φοβάμαι λίγο τον ήλιο και θα δακρύζουν τα μάτια μου για κάτι άλλο, αλλά εγώ θα επιμένω ότι φταίει το φως. Θα παριστάνεις ότι με πιστεύεις για να μη λυγίσουμε. Θα με πιάσεις απ’ το μπράτσο, όπως τότε που νόμιζα ότι θα σε εγκατέλειπα ή το αντίθετο. Θα με πιάσεις απ’ το μπράτσο, σφιχτά, για να μην χαθούμε στην ομίχλη. Ή μήπως δεν έχει ομίχλη; Θα με κρατήσεις σφιχτά δίπλα σου. Έχουμε μείνει μόνοι. Είμαστε τυλιγμένοι σ’ ένα κουκούλι. Ξαναγνωριζόμαστε, έχουμε σκοπό να ερωτευθούμε ξανά απ’ την αρχή, αλλά δεν θυμόμαστε ποιος είναι ποιος. Τα χνώτα μας κοινά, το κουκούλι στενό. Με κοιτάς, σε κοιτώ, αλλά είναι οι πλάτες μας που θέλουν ν’ αγαπηθούν πρώτες.

«…Απόψε για σένα θ’ ανάψω τ’ αστέρια

να πέσουν βροχή μες τα δυο σου τα χέρια…»

Ακούγεται κάπου στο βάθος του διαδρόμου…

Θα ξαπλώσουμε στο γρασίδι και θα κλείσουμε τα μάτια, κοιτώντας μέσα βαθιά. Νοσταλγώντας όλα αυτά που δεν ζήσαμε. Το ξέραμε όμως. Ήταν όλα εκεί και μας περίμεναν. Μια μικρή ενοχή θα ζουζουνίζει δίπλα μας. Θα μου κάνεις το σύνθημα με το χέρι, ξέρεις ποιο, και θα γελάσουμε συνωμοτικά. Θα σηκωθούμε να τρέξουμε σαν μικρά παιδιά. Δεν θα τρέξουμε όμως. Θα κοιτάξουμε στον ορίζοντα τη θάλασσα. Θα θαυμάσουμε για άλλη μία φορά τον υπέροχο αυτό κόσμο. Μια μουσική από χρώματα θα σκεπάσει τα πάντα. Η πόλη σαν παραδείσιο πουλί θα πίνει νερό απ’ τον κόλπο. Κι όλοι όσοι μίσησαν την ομορφιά θα υποφέρουν από την ευτυχία. Θα τους λυπηθούμε λίγο. Εσύ θα πεις πως τους αξίζει και θα φαντάζεις σκληρός. Τεράστιος. Θα καλύψεις τα πάντα με τις κοφτερές σου άκρες. Θα τις χαϊδέψω και θα μαραθούν. Κανείς δεν σε φοβάται να ξέρεις…. Θα γελάω λίγο από μέσα μου. Οι άνθρωποι φοβούνται περισσότερο αυτά που δεν φαίνονται. Όλοι το ξέρουν αυτό. Μακάρι να μην το ήξεραν….

 

 

Παραλλαγή του Φιλιού του Κλιμτ, Ακρυλικό σε χαρτόνι, Αραβέλλα Σαλονικίδου 2020

*Αφιερωμένο σε όλους εμάς που …βγαίνουμε από μια φυλακή…

 

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail