Λύθη*

Kαι τα όνειρά τους κρέμονται απ’ την κακοτεχνία του εργολάβου

Tο σχοινί χαλαρό, παράταιρα μανταλάκια

Ένας γάντζος στο πλάι

Μια ομπρέλα

Οχτώ γλάστρες και ένα πείσμα

Όλα στριμωγμένα σε κείνο το μπαλκόνι φάρδους  Νο 45

Ο αέρας τα ταλαιπώρησε τόσο

που μια κλωστή αφέθηκε και ξέχασε την ευθύνη

Όνειρα και ρούχα όλα ξεθώριασαν

Κι ο τοίχος μιλιά δε βγάζει

Θυμάσαι τότε που μετρούσαμε τα πλακάκια;