Βγαίνω! Η πόρτα κλείνει πίσω μου με δύναμη.
“Μισό λεπτό! μην κλείσετε….” με πλησιάζει “…είμαι απ’ τη ΔΕΗ, μπορείτε να ανοίξετε;”
Κάνω να βρω τα κλειδιά μου, σταματάω. Τον κοιτάζω. Με κοιτάζει.
“Αν είναι να κόψεις το ρεύμα σε κανέναν, δε σου ανοίγω”. Με κοιτάζει, κοιτάζει το χαρτί που κρατάει στο χέρι…με κοιτάζει στα μάτια.
“Αν χτυπήσω τα κουδούνια δε θα βρω κανέναν;” η φωνή του σα ρομπότ… Το υιοθετώ αμέσως. “Ναι, αν χτυπήσεις τα κουδούνια δε θα βρεις κανέναν”. Καθόλου χρώματα στις φωνές…μόνο το πράσινο αυτοκόλλητο στα χαρτιά του…
Τον προσπερνάω και κοντοστέκομαι στην αυλόπορτα.
Τελείωσε η παράσταση. ” Με βγάλατε από μια πολύ δύσκολη θέση ξέρετε…”
Μπαίνει στο αυτοκίνητό του…η ανακούφιση και ο δρόμος για την επόμενη ενοχή…
