Τα παιδία παίζει;

-Μαμά, τι είναι αυτά;
-Παλιά Αστερίξ…
-Βγάλτα! Τα θέλω!
Μετά από σκληρά παζάρια απόσυρσης άλλων παιδικών μαραφετιών, βγάζω μερικά…
(Σημ. συντ. α. Ποτέ δεν αφήνουμε να χαθεί ευκαιρία για παζάρι και β. ποτέ δεν τα δίνουμε όλα μαζί!)
-Παίζουμε βιβλιοπωλείο;
-Παίζουμε….
(Το αγαπημένο μας παιχνίδι εντός.
Μειονεκτήματα: α. μου παίρνει όλα τα ψιλά και β. όταν βαρεθεί τεράστιες στοίβες βιβλίων πρέπει να μπουν στη θέση τους.)
Κάνω διάφορες δουλειές και κάθε φορά που περνάω από το «βιβλιοπωλείο» είναι μια άλλη μέρα και πρέπει να αγοράσω τουλάχιστον 2 Αστερίξ! Το παιχνίδι ήταν κάπως έτσι…
-Σήμερα έχω σούπερ προσφορά στα 2 Αστερίξ δώρο ένας Μίκυ!
-Πόσο τα έχετε;
-5,30!
-Ορίστε! –Ευχαριστώ! –Παρακαλώ! …και ούτω καθεξής!
Κάποια στιγμή καθώς περνάω μου λέει:
-Πάρτε, καλέ κυρία, ένα περιοδικό… Κανένας δεν παίρνει από μένα… Πάρτε ένα…
-Α, δεν ψωνίζω από το δρόμο! Έχω τον βιβλιοπώλη μου!
-Εγώ είμαι κυρία, ο βιβλιοπώλης σας! Δε με γνωρίσατε;
-Κύριε, Ηλία! Τι πάθατε; Τι κάνετε στο δρόμο;
-Έχασα το μαγαζί μου, ήμουν στο φυλακή…ξέχασα και τη γλώσσα….ο δεσμοφύλακάς μου ήταν Μεξικάνος!
-Πόσο καιρό ήσασταν στη φυλακή;
-3-4 μέρες…
-Μα, πως έγινε αυτό!
-Με ένα λογαριασμό ρεύματος…. ήρθε η ΔΕΗ και τα έχασα όλα! Από τότε είμαι στο δρόμο…. Ήτανε δήμαρχος της ΔΕΗ ο Παπαγεωργόπουλος….