Μην περιμένετε να βγάλουμε στριφογυριστά μουστάκια και να κοιτάμε από μουχλιασμένα κάδρα το μέλλον σε στάση τριών τετάρτων. Εμείς είμαστε οι ήρωες, της διπλανής πόρτας, χωρίς χρυσά κουμπιά και γιλέκα. Κανείς δεν θα μας θυμάται στο μέλλον, δε θα ‘χει κάδρα, ούτε τοίχους νομίζω…Βλέπω ένα όνειρο επαναλαμβανόμενο, ξέρετε αυτά που κάτι σημαίνουν, όπου δεν υπάρχουν τοίχοι. Μόνο άτυχοι. Είναι αυτή η άτιμη η διαιώνιση του είδους που μας ταλαιπωρεί και επιμένουμε να υπάρχουμε και θέλουμε αντίγραφα και διαπιστευτήρια της ύπαρξής μας και μυρμηγκολογιάζουμε εδώ κι εκεί τις κεραίες μας. Και ταΐζουμε τη βασίλισσα. Γι΄αυτό την ταΐζουμε. Επειδή πρέπει.
Και αντιστεκόμαστε στον αφανισμό άραγε, μαζεύοντας ψίχουλα;
Κάντε το παρακάτω πείραμα:
• Βρείτε μια μυρμηγκοφωλιά.
• Νυχτώστε καλά τη μέρα, τόσο που να χρειάζεται φως.
• Πάρτε ένα φακό με λάμπα φθορίου, όχι άλλο.
• Ανάψτε το φακό και παρατηρήστε τη γραμμή των μυρμηγκιών.
• Μετά σβήστε τον κι ανάψτε ένα άλλο φως
• Ξαναπαρατηρήστε τη γραμμή των μυρμηγκιών
• Επαναλάβετε μέχρι να αντιληφθείτε τη διαφορά.
Μετά το πείραμα πλύνετε προσεκτικά το βλέμμα σας και κοιτάξτε στον καθρέφτη. Αν δεν βλέπετε τίποτε, είναι από …συνήθεια…
