Πεζά, Ποιήματα, Παραμιλητά, Παραμύθια…

ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ MARKETING Ή ΤΙ;

Ναι! η έκθεση είναι πάντα εμπειρία!
Κοπέλες (που λέει ο λόγος) με διαφημιστικά γνωστής φίρμας καλλυντικών (όνομα δε λέμε). Στημένες σαν αρπάγη κουλοχέρη (του στυλ δε γλιτώνετε, το’χουμε σχεδιάσει), βαμμένες κάτι μεταξύ Μοναστηρίου και Προμηθέως.
Απλώνουν το διαφημιστικό έναρξης μαγνητοφωνημένου μηνύματος:
-Καλησπέρα σας! Είμαστε……Σας προσφέρουμε τη νέα σειρά….μπλαμπλαδιασμένων καλλυντικών που….(δε θα μάθω ποτέ τι κάνουν)
-Δε χρησιμοποιούμε καλλυντικά, ευχαριστούμε! (όπου –ούμε, εγώ και η μαμά μου)
Και τι λέτε είπε η απαυτή με τα ασημένια καπάκια ματιών;
-Άμα δεν κάνετε ούτε μπάνιο!!
Ζωντανή είναι ακόμη μην ανησυχείτε…. αλλά σκέφτομαι, μήπως σιγά σιγά θα μας δέρνουν κιόλας;

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

| | , | 0 Σχόλια

Μαμά, εμείς θα έχουμε πάντα σπίτι;

(Παιδί ετών 6, Μαμά ετών αδιάφορων)

-Μαμά, εμείς όμως, θα έχουμε πάντα σπίτι, έτσι δεν είναι;
(Απάντηση μαμάς διάρκειας 10 λεπτών με ιεράρχηση των πιθανοτήτων)

3 μήνες αργότερα…
-Μαμά, εμείς όμως θα έχουμε πάντα ρεύμα, ε;
(Απάντηση μαμάς διάρκειας 15 λεπτών με αιχμές επί του θέματος)

2 μήνες αργότερα…(χθες δηλαδή)
-Μαμά, εμείς θα έχουμε όμως νερό για πάντα; Δηλαδή, θέλω να πω, θα έχουμε νερό ότι κι αν συμβεί;
(Απάντηση μαμάς ιδιαίτερα διπλωματικού τύπου, όπου διασφαλίζεται το νερό εκτός απροόπτου…)
Σε ένα κλίμα σταθερότητας, μετά από αναφορά πολέμων, λοιμών, εισβολές εξωγήινων και άλλα τερτίπια καταλήξαμε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα δεν κινδυνεύουμε από τσουνάμι.

Αργά ή γρήγορα θα μου ζητήσει καμιά εγγυητική επιστολή…το νιώθω…

#μαμά

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

| | , | 0 Σχόλια

ΘΥΜΑΜΑΙ…

Θυμάμαι… τα πρόσωπα του ’60, ρετουσαρισμένα μάγουλα και συσκευές από βαριά μέταλλα σε χρώματα παστέλ. Γυαλισμένα παπούτσια και δύσκολα ρούχα, χαμογελαστά όλα… Και μια υποψία μούχλας κάπου.
Άραγε πρόσεξε κανείς ότι οι κούκλες στις βιτρίνες δε γελάνε ποτέ;
Μετά, copy paste οι χίπις, δεν το’ χουμε… λίγο η θρησκεία, λίγο ένας μεταπολεμικός συντηρητισμός, λίγο ένας προπολεμικός…. περάσαμε κατευθείαν απ’ τα έπιπλα εκ Γερμανίας σε άλλα έπιπλα εκ Γερμανίας…
Και θυμάμαι, ότι ακόμη και οι φιόγκοι έδειχναν ότι κάποτε θα τελειώσουν αυτές οι παρελάσεις μαϊμού τελειότητας και θα στρωθεί άσφαλτος κάπου, και θα γίνει μια ωραία γέφυρα απ’ αυτές που θαυμάζουν οι τουρίστες αναγκαστικά σε κάποια χώρα…
Θυμάμαι ότι ήμουν σίγουρη, ότι όλα είναι ένα μεταβατικό στάδιο θα είμαστε κάποτε μια περιποιημένη χώρα της σειράς… απλά περιμέναμε να κοπάσει ο θόρυβος από τις ταπετσαρίες του ’70.
Υπομονετικά περίμενα να τρυπήσουν όλα τα σοσονάκια που φορέθηκαν με γόβες και θυμάμαι, ότι και τότε περίμενα ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο εμπόδιο για την εξέλιξη της χώρας…
Περιμένοντας, φρόντισα να ρίχνω σπόρους στο δρόμο μου… όχι για να τον ξαναβρώ, για να τρώνε τα πουλιά.
Ξύπνησα ένα πρωί και είχα βάρδια στο συσσίτιο, στους δρόμους δεν αναγνωρίζω πια το τέλος μιας εποχής, αντίθετα, όλοι οι αιώνες μαζεμένοι εδώ τώρα ανταγωνίζονται …
Έχουν ξεφύγει τσουλούφια απ’ την κόμμωση μπανάνα, γονιδιακά κατάλοιπα από κάθε λογής αμαρτία βασανίζονται σε απίθανες στάσεις… κάποιες είναι λεωφορείου…
Αν ήμουν παιδί, θα τάιζα τη σαύρα μου να γίνει δεινόσαυρος να τελειώνουμε.

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

| | , , | 0 Σχόλια

Παραμιλητό…

Επειδή τα ‘χω πάρει λίγο αυτό το διάστημα θα παραμιλήσω λίγο…

Ασχολούμαι με τα κοινά -ποικιλοτρόπως- από τότε που γεννήθηκα (…εντάξει λίγο αργότερα…), όμως η πολιτική με τη σημερινή της έννοια μου είναι παντελώς αδιάφορη.
Έβαλα υποψηφιότητα με την Πρωτοβουλία και δεν ήξερα ότι το Μπουτάρη τον λένε Γιάννη! (απίστευτο;)
Είχα δώσει βιογραφικό υπογράφοντας “ενεργός πολίτης” το οποίο βέβαια διαγράφηκε κατά τη δημοσίευση για ευνόητους λόγους…. (Απλά δεν είχα προσέξει ότι υπάρχει ψηφοδέλτιο μ’ αυτή την ονομασία…)
Δε ξέρω καμία παράξενη χρονολογία συσχετισμών κομμάτων και πολιτικών και η μόνη σχέση που έχω με τα κόμματα είναι τα μηνύματα που μου στέλνουν επειδή είμαι στις λίστες τους (…τόσο κατάλαβαν!)
Μου είναι αδιάφοροι οι τίτλοι χωρίς περιεχόμενο (έχω στοκ) και δυσκολεύουν τη μετάφραση του βιογραφικού μου. (ε, ναι! στα ελληνικά ένα βιογραφικό είναι άχρηστο…)
ΟΜΩΣ! Εντελώς λάθος κάποιοι πιστεύουν ότι κάνω ψυχοθεραπεία οργανώνοντας δράσεις, φυτεύσεις κλπ. Καλώς ή κακώς δεν έχω κανένα ψυχολογικό πρόβλημα, σε βαθμό μάλιστα που ενοχλώ.
Όλες μου οι προσπάθειες γίνονται επειδή δε μου αρέσει να ζω στη μιζέρια που χάραξαν οι άλλοι. Το χρόνο που αφιερώνω στα κοινά ευχαρίστως θα τον αφιέρωνα στην προσωπική μου ζωή ακόμη και….για να ρεμβάζω…
Αν το περιβάλλον μας ήταν όμορφο και περιποιημένο δε θα έκανα τίποτε. Ναι, τίποτε!
Γιατί τα λέω; γιατί έτσι!

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

| | , , , | 0 Σχόλια

I like Mondays

Λοιπόν οι Δευτέρες μ’ αρέσουν γιατί…
….την προηγούμενη βδομάδα ότι έγινε έγινε, αυτές είναι μια νέα αρχή για ένα 7ήμερο που δεν έχει διαμορφωθεί. Κάτι σαν άγραφες σελίδες (που πάντα με προκαλούσαν)…
….τις Δευτέρες όλοι βαριούνται να δουλέψουν κι έτσι έχει ησυχία…
….για τον ίδιο λόγο δε χτυπάει άσκοπα το τηλέφωνο…
….τις Δευτέρες ξεκουράζομαι από τις άπειρες αγγαρείες που μαζεύονται το Σαββατοκύριακο…
….κάνω φιλόδοξα πλάνα για όλη την εβδομάδα, και έχω χρόνο να απογοητευτώ ότι δεν πραγματοποιήθηκαν όλα περίπου την Πέμπτη…
….είναι κλειστά τα κομμωτήρια, τα οποία μου είναι παντελώς αδιάφορα αφού είμαι σχεδόν επαγγελματικά αχτένιστη, αλλά τέλος πάντων αποδεικνύεται έτσι μια (έστω και κλαδική) συνοχή στο ανθρώπινο είδος…
Και τέλος, έχω προσέξει ότι ο ήλιος βγαίνει απ’ την ίδια πλευρά ακόμη και τις Δευτέρες…

Facebooktwitterredditpinterestlinkedinmail

| | , | 0 Σχόλια

Περισσότερα