Προσωρινά, ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ και έπινε μπύρα. Προσωρινά ήταν παγωμένη. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο στην τηλεόραση αλλά ήταν αφηρημένος, ούτε άκουγε ούτε έβλεπε… Θα μπορούσε να θεωρηθεί προσωρινά εμποδιζόμενος… Χάιδεψε αδιάφορα το μπούτι της προσωρινής γυναίκας του. Τόσο αδιάφορα, που προσωρινά νόμιζε πως ήταν το δικό του. Αδιάφορα κι εκείνη, σηκώθηκε και χάθηκε στο βάθος του σπιτιού. Προσωρινά ήταν δικό τους.
Η ένταση της τηλεόρασης στιγμιαία ανέβηκε, «….οι λαθρομετανάστες στα σύνορα…» Σηκώθηκε απότομα –αναπάντεχα το σωστό- προσωρινά δεν ήξερε κι ο ίδιος γιατί. Κοντοστάθηκε και μια σταγόνα δροσιάς γλίστρησε απ’ το μπουκάλι κι έπεσε στο χαλί. Φούσκωσε για δευτερόλεπτα και μετά βούλιαξε στο πέλος του. Προσωρινά ήταν λεκές…
Το τηλεκοντρόλ! Δεν ήξερε που ήταν το τηλεκοντρόλ! Ακούμπησε το μπουκάλι προσωρινά στο τραπεζάκι. Η δροσιά σφράγισε το ξύλο στο τραπεζάκι και την άκρη απ’ αυτό που ντρέπονται πια να πουν σεμέν. Που διάολο είναι το τηλεκοντρόλ; Απέφυγε να πατήσει τα κουμπιά της τηλεόρασης. Προσωρινά έπρεπε να βρει το τηλεκοντρόλ… Απέφυγε να κοιτάξει τα τρομαγμένα πρόσωπα στο γυαλί, προσωρινά ήθελε ν’ απαλλαγεί. Τον νευρίαζαν αυτοί οι νέοι εισβολείς. Είχαν κάτι αγχωτικά οικείο πάνω τους, ίσως έφταιγε εκείνη η μπλούζα του πιτσιρικά. Ήταν η ίδια ακριβώς μπλούζα που φορούσε προχθές ο γιός του. Που χάθηκε το τηλεκοντρόλ;
Προσωρινά δεν μπορούσε να ελέγξει τίποτε στη ζωή του. Η τηλεόραση ένα τεράστιο στόμα με κοφτερά δόντια, έχασκε χαιρέκακα. Στο βάθος αχνοφαίνεται η πράσινη μπλούζα, η σταγόνες πέφτουν η μία μετά την άλλη, είναι κόκκινες, σφραγίζουν το χορτάρι. Που χάθηκε το κοντρόλ; Η γυναίκα του ακούγεται σαν μέσα από βαθύ πηγάδι. Ουρλιάζει κάτι σαν: «…το παιδί…». Τα λόγια όμως πνίγονται στα διπλά τζάμια ….και στα μονά.
Σκύβει, κοιτάζει τα πόδια του. Αυτά που ανέβασε στο φέισμπουκ στην παραλία. Είναι ξυπόλητος. Οι πατούσες του τρυφερές. Ένας ξαφνικός κρότος έκανε τα δάχτυλά του να σφιχτούν πάνω στο πάτωμα.
Έρχεται μπουρίνι σκέφτηκε. Ήπιε την ξεχασμένη γουλιά. Ήταν ζεστή.
Δεν ήταν ίδια η μπλούζα σκέφτηκε.
Έρχεται μπουρίνι. Τι πιο προσωρινό…
Σακίδια Προσφύγων-Backpacks for the Refugees 2015-2016
Καμπάνια για τη στήριξη των προσφύγων κατά τα έτη 2015-2016
ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΩ…
Ένα διερμηνέα τον θέλαμε…να ακούν οι άνθρωποι στη γλώσσα τους, οδηγίες, ελπίδες, να νιώσουν ότι υπάρχει ένας κρίκος γνωστός…
Έναν για χμ…. γραμματειακή υποστήριξη τον θέλαμε….να καταγράψει πόσοι και ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι…να συνεχίσουν να νιώθουν άνθρωποι με ονόματα….
Μια αυτοοργάνωση να την ….επιβάλαμε….(ανάγκα)…να είναι δικοί τους άνθρωποι προσωρινοί ομαδάρχες και υπεύθυνοι για την καθαριότητα και την τάξη…Απ’ τον πυροσβεστήρα η πιο μακρινή λύση…
Τους δικούς μας ανθρώπους σε μια έκτακτη συνέλευση θα τους καλούσαμε… Όχι να τους ακούσουμε, να μας ακούσουν….Να νιώσουν ότι δεν απειλούνται, να νιώσουν ότι οφείλουν ως άνθρωποι να βοηθήσουν… Να σκύψουν και να ακούσουν…
Να χρεωθούν ένα μικρό κομματάκι της απελπισίας των ανθρώπων αυτών που η ζωή τους σβήστηκε. Μόνο τις μνήμες τους κουβαλάνε…από τις αποσκευές οι πιο βαριές…
Να θυμηθούν ότι κανείς δεν επιλέγει να είναι πρόσφυγας, κανένας άνθρωπος δεν είναι παράνομος ή λαθραίος…. Κάποιοι το όρισαν να τους βαφτίζουν έτσι… Μας έδωσαν όλους χρωματιστά σημαιάκια να τα κουνάμε στα γήπεδα…έτσι για τον εθισμό…Και σταυρούς και ξόρκια με καμουφλάζ…
Δεν ήταν χθες, αλλά ακόμη θυμάμαι πως η γιαγιά μου ήρθε περπατώντας απ’ τον Πόντο και ψόφιο γαϊδούρι έφαγε ανάμεσα σε δάκρυα και τρόμο. Και ήταν πλούσιοι «σην πατρίδα» αλλά κάπως έχασε τη μάνα της που αρρώστησε και ποιος νοιάζεται για τρία μικρά κοριτσάκια… Σε χωμάτινα σπίτια χαμηλά, μεγάλωσαν…
………………………………………………………………………………………………………………………………………
…και να μην ξεχάσουμε, τώρα που έτυχε να είμαστε δήμαρχοι σε μια Κω, ότι δεν θέλουμε να χαστουκίζει κανείς την αγαπημένη μας γιαγιά…
Αραβέλλα Σαλονικίδου | | Featured Articles, Καλώς ή Κακώς Κείμενα, Νέα, Πεζά, Ποιήματα, Παραμιλητά, Παραμύθια..., Σακίδια Προσφύγων-Backpacks for the Refugees 2015-2016 | 0 Σχόλια
ΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗ ΛΑΜΠΑ ΦΘΟΡΙΟΥ
Μην περιμένετε να βγάλουμε στριφογυριστά μουστάκια και να κοιτάμε από μουχλιασμένα κάδρα το μέλλον σε στάση τριών τετάρτων. Εμείς είμαστε οι ήρωες, της διπλανής πόρτας, χωρίς χρυσά κουμπιά και γιλέκα. Κανείς δεν θα μας θυμάται στο μέλλον, δε θα ‘χει κάδρα, ούτε τοίχους νομίζω…Βλέπω ένα όνειρο επαναλαμβανόμενο, ξέρετε αυτά που κάτι σημαίνουν, όπου δεν υπάρχουν τοίχοι. Μόνο άτυχοι. Είναι αυτή η άτιμη η διαιώνιση του είδους που μας ταλαιπωρεί και επιμένουμε να υπάρχουμε και θέλουμε αντίγραφα και διαπιστευτήρια της ύπαρξής μας και μυρμηγκολογιάζουμε εδώ κι εκεί τις κεραίες μας. Και ταΐζουμε τη βασίλισσα. Γι΄αυτό την ταΐζουμε. Επειδή πρέπει.
Και αντιστεκόμαστε στον αφανισμό άραγε, μαζεύοντας ψίχουλα;
Κάντε το παρακάτω πείραμα:
• Βρείτε μια μυρμηγκοφωλιά.
• Νυχτώστε καλά τη μέρα, τόσο που να χρειάζεται φως.
• Πάρτε ένα φακό με λάμπα φθορίου, όχι άλλο.
• Ανάψτε το φακό και παρατηρήστε τη γραμμή των μυρμηγκιών.
• Μετά σβήστε τον κι ανάψτε ένα άλλο φως
• Ξαναπαρατηρήστε τη γραμμή των μυρμηγκιών
• Επαναλάβετε μέχρι να αντιληφθείτε τη διαφορά.
Μετά το πείραμα πλύνετε προσεκτικά το βλέμμα σας και κοιτάξτε στον καθρέφτη. Αν δεν βλέπετε τίποτε, είναι από …συνήθεια…
Αραβέλλα Σαλονικίδου | | Featured Articles, Καλώς ή Κακώς Κείμενα, Πεζά, Ποιήματα, Παραμιλητά, Παραμύθια..., Προτάσεις, Σακίδια Προσφύγων-Backpacks for the Refugees 2015-2016 | 0 Σχόλια
Κρίμα!
Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα! Πολύ κρίμα γιατί…. όμορφος αυτός ο τόπος αλλά, άλλα λέει η γιαγιά του, άλλα ακούν τα αυτιά του……….
Αραβέλλα Σαλονικίδου | | Featured Articles, Καλώς ή Κακώς Κείμενα, Πεζά, Ποιήματα, Παραμιλητά, Παραμύθια..., Σακίδια Προσφύγων-Backpacks for the Refugees 2015-2016 | 0 Σχόλια