Νέα
Ετοιμάζοντας σακίδια…
Τον Αύγουστο του 2015, μια σκέψη που “ειπώθηκε” δημόσια, έφερε μια δράση. Μια δράση που έγινε εκστρατεία και …πολλές αντιδράσεις που χάθηκαν στο δρόμο.
Σήμερα, μετά από 6 μήνες, μια στάση γιατί τα δεδομένα είναι ρευστά και ένας μίνι απολογισμός πριν περάσουμε στη β’ φάση.
Το μικρό ιστορικό παρουσιάστηκε λεπτομερώς από το Parallaxi Magazine κι έτσι προτιμώ να αναδημοσιεύσω, ευχαριστώντας για άλλη μια φορά.
http://parallaximag.gr/parallax-view/sakidia-platis-gia-tous-prosfiges
Ξαναγεννήθηκα
Ξαναγεννήθηκα λοιπόν
σε μια παράξενη εποχή που απ’ τα δέντρα κρέμονταν γραβάτες
Κι έτσι, όσοι δεν ήξεραν τον τρόπο, έτοιμη είχαν την θηλιά
Και στους δρόμους, άφθονο έρεε το γάλα
Τόσο, που κανείς δεν ήθελε πια να πιεί
Και οι καρποί σάπιζαν μη αναγνωρίσιμοι, και οι άνθρωποι το ίδιο
Κόμποι ανέβαιναν στο λαιμό μας
Πολλοί μαζί
Τόσο, που χάσαμε τη φωνή μας
Άκρα του τάφου σιωπή
Ο μόνος θόρυβος, αυτός του αγαπημένου μας διχασμού
Θραύσματα
Θραύσματα μόνο
Αμετάφραστα τα ιερογλυφικά μας στις ράγες
Της Αρετής και της Κακίας μόνο τους δρόμους μας έμαθαν
Εμείς, αυτόν της Απόγνωσης μόνο συναντήσαμε
Κι από το κοσμικό αυγό κανένα νέο
Ειδομένη 2015/12/11
