Μεταξύ των νέων κοινωνικών μας ιώσεων κυκλοφορεί και η προδήλως επιθετική ευγένεια.
Συμπτώματα: Είστε κάπου, π.χ. διάδρομος, όπου δεν έχει πολύ χώρο, αλλά υπάρχουν άλλες 2 επιλογές για κάποιον που θέλει να περάσει. Ο προσβεβλημένος επιλέγει το σημείο που βρίσκεστε και πριν προλάβετε να κάνετε στην άκρη, ζητάει συγνώμη για να περάσει. Πολύ συχνά ο ασθενής είναι υπάλληλος στο χώρο αυτό και ως δεύτερο σύμπτωμα εμφανίζει άγνοια του λόγου που εργάζεται εκεί και εκτελεί κάποια ενοχλητική ρουτίνα δίπλα σας.
Τα άτομα αυτά, είναι συνήθως χαμογελαστά και καλοντυμένα. Αποφεύγουν τη διασταύρωση του βλέμματος και η πορεία τους είναι ακαθόριστη ή άσκοπη.
Θεραπεία: Ερευνάται….

1. Όποια κι αν είναι η ευχαρίστηση στη δημιουργία και την παραγωγή, η «σκλαβιά» της λιανικής πώλησης υπερβαίνει τα όρια ενός και μοναδικού ανθρώπου. Χρειάζεται βάρδιες και ελεύθερες μέρες. Πόσο μάλλον όταν κάποιοι έχουν ανάγκη να βλέπουν την επιχείρησή σου ανοιχτή και τις Κυριακές.
2. Πολλά πράγματα στη ζωή είναι επιλογές, αλλά όχι όλα! Μην κοροϊδευόμαστε! Μην αυτοκατηγορούμαστε. Επιλέγοντας να εργαστούμε …επιχειρώντας, δε σημαίνει ότι επιλέξαμε να έχουμε προβλήματα που κανείς άλλος εκτός από μας δεν ενδιαφέρεται. Για παράδειγμα, όλοι λυπούνται και υποστηρίζουν τον απλήρωτο υπάλληλο, όχι όμως τον απλήρωτο επιχειρηματία.
3. Ακόμη και στα δικαστήρια, λαμβάνεται υπόψη ο πρότερος έντιμος βίος. Ο συνεπής επιχειρηματίας όμως, όταν πάψει να είναι συνεπής βαπτίζεται λαμόγιο. Χάνει την αξιοπρέπειά του, την όποια περιουσία του, την υπόληψή του ή ό,τι άλλο του έχει απομείνει.
4. Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ασφαλισμένοι με κάποιο τρόπο. Ο τρόπος αυτός δεν μπορεί να είναι ασύνδετος με το εισόδημά τους ή την κατάστασή τους. Κι όταν αυτό δεν υπάρχει, το κοινωνικό δίχτυ δεν επιτρέπεται να έχει τρύπες. Έχουμε κι ένα σύνταγμα κάπου…
5. Επιλέγοντας ένα επάγγελμα δεν είμαστε πάνω σε ράγες, ούτε ζούμε μέσα σε ένα κουτί. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι μπορούν να σκέφτονται έξω από κουτιά και ότι τα …κακά κορίτσια πάνε παντού! Για τα αγόρια ας μιλήσει άλλος.
6. Όποιος δουλεύει ή εργάζεται πρέπει να πληρώνεται έτσι ώστε να ζει φυσιολογικά ή ακόμη και να πλουτίζει, χωρίς να παζαρεύει την ηθική του και τις αξίες του. Αν χαθεί κάτι απ’ τα παραπάνω, έχουμε πάρει λάθος δρόμο.
7. Αν δεν υπάρχει δρόμος, τον ανοίγουμε. Και τέλος…
8. Όλα έχουν ένα τέλος. Όταν κάτι πεθαίνει το αποχαιρετάμε. Δεν δίνουμε φιλιά της ζωής για πάντα. Δεν βρυκολακιάζουμε…
9. Ακόμη πιο τέλος, επιτέλους δεν θα νευριάζω όταν μου λένε καλό 3ήμερο!  😈

Γιατί: «Πατρίδα είναι εκεί, που ο ασφαλιστικός σου φορέας σε μίσησε περισσότερο απ’ οπουδήποτε αλλού…» που θα έλεγε κι ο ποιητής…