Μετά από τη διοργάνωση σειράς φυτεύσεων σε δημόσιους χώρους, με τη συμμετοχή εθελοντών, σχολείων, χορηγών κλπ και με τη βοήθεια ή όχι των υπηρεσιών του δήμου, συμπερασματικά θα επιχειρήσω να απαντήσω στα πιο συνηθισμένα «γιατί;»
Ο κυριότερος λόγος αποτυχίας δεν υποκρύπτει τίποτε παραπάνω από το αυτονόητο δηλ. ΝΕΡΟ!
• Πριν από μια φύτευση δεν έχει προσδιοριστεί ο τρόπος ποτίσματος και η εξασφάλιση επάρκειας νερού για ΟΛΟ το χρόνο.
π.χ. τα σχολεία είναι κλειστά για μεγάλα διαστήματα και κυρίως όταν απαιτείται τακτικό πότισμα.
• Σε παρτέρια του δήμου δεν είναι σαφές ποιος συντηρεί ή πρέπει να χειρίζεται το αυτόματο πότισμα, ούτε ορίζεται κάποιος υπεύθυνος επειδή έχει γίνει φύτευση σε κάποιο σημείο.
• Δεν ορίζεται κάποιος υπεύθυνος επειδή: α. Προσωπικό αυτεπιστασίας υπάρχει μόνο στην Α’ κοινότητα και δεν επαρκεί ή δεν είναι κατάλληλο και β. στις κοινότητες που απαιτείται εθελοντής, δεν επιτρέπεται να χειρίζεται τον αστικό εξοπλισμό (υπάρχει νομοθετικό και κανονιστικό κενό) και δεν μπορεί να βρεθεί εθελοντής που να μπορεί να αναλάβει μια τόσο απαιτητική εργασία και ευθύνη.
• Σε περίπτωση που πρέπει να συνδυαστούν υπηρεσίες του δήμου και εθελοντές, λόγω μη εγκατεστημένης ρουτίνας και …αμφότερης απαξίωσης, δεν συνεργάζονται σωστά, όντας συχνά απαιτητικοί ή εριστικοί έως και απόλυτα αδιάφοροι.
• Σε περίπτωση κάλυψης του σημείου από εργολάβο, δεν υπάρχει επαρκής ενημέρωση στο υπαλληλικό του προσωπικό αλλά ούτε και μηχανισμός ενημέρωσης, σχετικά με τυχούσες (ή μάλλον ατυχούσες!) φυτεύσεις. Αποτέλεσμα, ο εργολάβος δίνει εντολές για εργασίες βάσει του συμφωνητικού του με το δήμο χωρίς να γνωρίζει τις κατά τόπους ιδιαιτερότητες.
Έτσι π.χ. λίγο καιρό μετά τη φύτευση τριανταφυλλιών που μας δώρισε ιδιώτης χορηγός, συνεργείο του εργολάβου τις κατέστρεψε με το χλοοκοπτικό, αφού είχαν μείνει εντελώς απότιστες και μόνο κάποιες ασθενικές είχαν επιβιώσει ανάμεσα στα χόρτα.
• Εντός σχολείων οι υπηρεσίες του δήμου δεν έχουν υποχρέωση να κάνουν συντήρηση του πρασίνου και τα σχολεία από την πλευρά τους δεν διαθέτουν τα μέσα και την οικονομική άνεση να συντηρούν τους κήπους ή τα παρτέρια τους.
• Τα σχολεία, αν και εμφανίζουν ένα δυναμικό πληθυσμιακό ή ενθουσιώδες δεν είναι εύκολο να συντηρούν χώρους πρασίνου γιατί: α. στις δαπάνες έχουν άλλες προτεραιότητες και β. όπως γνωρίζουμε είναι κλειστά για μεγάλα διαστήματα. Δεν υπάρχει η δυνατότητα να πηγαίνει κάποιος για συντήρηση επειδή δεν είναι στα καθήκοντά του (αν είναι υπάλληλος), επειδή δεν επιτρέπεται (αν είναι ιδιώτης) ή επειδή απλά είναι παιδί. Ακόμη και τα μέλη των συλλόγων γονέων δεν παύουν να είναι γονείς με οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις και ελάχιστοι θα μπορούσαν να επισκέπτονται τους σχολικούς χώρους ακόμη συχνότερα.
• Συχνά γίνονται φυτεύσεις χωρίς επιλογή φυτών που θα ευδοκιμούσαν αλλά κατ’ ανάγκη με ό,τι είναι διαθέσιμο. Τα φυτώρια του δήμου διαθέτουν κυρίως εποχιακά ετήσια φυτά, τα οποία δεν πρέπει ν’ αναρωτιόμαστε γιατί δεν κράτησαν καθώς αυτή είναι η φύση τους.
Διαθέτουν επίσης, μυρωδικά και βότανα τα οποία θα μπορούσαν να αντέξουν και να αναπτυχθούν αλλά α. δεν προτιμούνται επειδή δεν είναι τόσο θεαματικά και β. ακόμη και αυτά απαιτούν αρκετή περιποίηση μέχρι να πιάσουν.
• Στα σχολεία θα ήταν προτιμότερο να φυτεύονται φυτά και δέντρα με τα οποία τα παιδιά θα μπορούν να τα παρακολουθήσουν στην ανάπτυξή τους και να έχουν ένα αποτέλεσμα π.χ. χειμωνιάτικος λαχανόκηπος ή οπωροφόρα δέντρα. Τα παιδιά θα είχαν χειροπιαστό αποτέλεσμα και κίνητρο να έχουν σοδειά που θα την δημιουργήσουν, θα την περιμένουν και θα την απολαύσουν.
Τέτοια φυτά δεν διαθέτει ο δήμος και δεν συνηθίζεται από τους εκπαιδευτικούς ή τους γονείς η διοργάνωση τέτοιων φυτεύσεων πιθανά λόγω του φόρτου που δείχνει να έχει.
ΓΛΑΣΤΡΕΣ & ΖΑΡΝΤΙΝΙΕΡΕΣ
Σε γλάστρες και ζαρντινιέρες παρατηρούμε τα εξής:
• Υπάρχει το κακό προηγούμενο χρήσης τους ως εμπόδια για τα αυτοκίνητα. Το φαινόμενο αυτό επεκτάθηκε και έγινε ανεκτό και ατιμώρητο τόσο ώστε πλέον θεωρούνται εμπόδια και όχι χώροι πρασίνου. Η πόλη είναι γεμάτη με αφρόντιστες και ακαλαίσθητες ζαρντινιέρες εδώ και χρόνια με αποτέλεσμα την απόλυτη απαξίωσή τους.
• Απαιτούν την ύπαρξη εθελοντή/υιοθέτη, ο οποίος πέραν της φροντίδας, θα πρέπει να αναμένει: βανδαλισμούς, κλοπή ή καταστροφή φυτών, επιθέσεις γειτόνων που ενοχλούνται με την ύπαρξη ζαρντινιέρας και αν μένει κενός χώρος από φυτά και τα περιττώματα των ζώων. Επίσης συχνά, εξαιτίας της γενικότερης ασυνεννοησίας, υπάρχει περίπτωση υιοθετημένη ζαρντινιέρα να αποσυρθεί ή να μεταφερθεί αλλού κατόπιν εντολής αιρετών ή για ανάγκες της υπηρεσίας. Αποτέλεσμα, ο εθελοντής να δυσαρεστηθεί ή να εξοργιστεί και τελικά να μην επαναλάβει ανάλογα εγχειρήματα.
ΧΩΜΑ!
Κλείνω με άλλο ένα, μη αυτονόητο σε μια πόλη. Το χώμα είναι βαρύ, θέλει αυτοκίνητο, σωστή αποθήκευση και χώρο. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει χώμα στα Κοιμητήρια της πόλης και εκτός από τα παραπάνω, απαιτείται προσυνεννόηση.

Στα παραπάνω συνυπολογίστε μικρότητες, αντιπαλότητες της αβάσταχτης ελαφρότητας των είναι και εκπλαγείτε που έχουμε τόσα φυτά ακόμη!